La cadena adentro

Freedom…what does it mean?
For Oxford Dictionary is ” the power or right to act, speak or think as one wants“.

Freedom exists in the minds and hearts of humans and the answer one gives to this question varies , also in relation to the part of the world one lives.

It is fair to say that exactly this ability to individually express oneself gives meaning to freedom and stands as a crystal clear depiction of this inherent attribute of mankind.
Freedom’s umbilical cord is the adoption of a unique, personal identity.

So, the seed is planted but is it cared after?

During an era where humans are more free compared to past times, it is disheartening to watch freedom steadily reduced to a mixture of immunity and impunity.

Schools are a great place to learn about the struggles of one’s people against anyone who threatens their freedom.
By a stark contrast, whether the ways of self liberation are discovered is left to chance.

Here we are then, growing up free but with crutches forced for life. Is it a surprise that the number of people who practice their freedom in expense of the freedom of others is becoming bigger every day?
Especially for Hellas, the tragic irony of that fact resides at its flag; the number of blue and white stripes corresponds to the syllables of the phrase (Freedom or death) Ελευθερία ή θάνατος.

The elephant in the room is the future of a society that tolerates abuse of freedom, by means that range from pseudo guild arguments to the deviously corrosive “I’m not concerned because I am not affected personally”.
(Haha, you will be eventually and then you will be by yourself.)

We practice our freedom in a similar way by which reviewing the headlines qualifies knowledge in health, diplomacy, economy and so on.

Better a cynic than an abrasive freeman.

Better a black sheep than a chicken full of fake happiness hormones.

The fight inside us to get rid of the chains is the primary and possibly the only catalyst towards true freedom.

Then and only then there can be a place for the following, beyond utopia :

-citizens who do not practice the dictatorship of mediocrity over excellence
-citizens who do not obstruct the passage ways for handicapped people and demand further infrastructure for those who need it
-doctors who treat their patients as the persons they are with their respected dignity
-priests who do not proselytise but teach with their lives example
-teachers, professors, scientists who listen and converse, not behind the robe of academic title and authority but with the sacred curiosity of a child new to this world.
And the list goes on…

When I am free from the chain within , then the rest can and will fall into place in justice as fairness.

Postscriptum:
Fortunately, I can still hear the birds sing and feel the embrace of the sun this morning.
And when in this land, or any other, you measure yourself against that primordial light, it is stunning how easily we opt for envy…

Postscriptum 2 :
“Each of you, for himself or herself, by himself or herself, and on his or her own responsibility, must speak.
It is a solemn and weighty responsibility and not lightly to be flung aside at the bullying of pulpit, press, government or politician.
Each must decide for himself or herself alone what is right and what is wrong, which course is patriotic and which isn’t.
You cannot shirk this and be a man, to decide it against your convictions is to be an unqualified and inexcusable traitor. It is traitorous both against yourself and your country.

Let men label you as they may, if you alone of all the nation decide one way, and that way be the right way by your convictions of the right, you have done your duty by yourself and by your country, hold up your head for you have nothing to be ashamed of.

It doesn’t matter what the press says. It doesn’t matter what the politicians or the mobs say.
It doesn’t matter if the whole country decides that something wrong is something right.
Republics are founded on one principle above all else: The requirement that we stand up for what we believe in, no matter the odds or consequences.

When the mob and the press and the whole world tell you to move your job is to plant yourself like a tree beside the river of truth and tell the whole world:
“No, you move.”
― Mark Twain

River stone, sea chain, driftwood – height 66 cm, width 90 cm, weight 6 kg.

\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//

Η αλυσίδα μέσα μου

Τι σημαίνει ελευθερία;
Το λεξικό αναφέρει:” Η δύναμη ή το δικαίωμα να δρα, μιλά ή σκέφτεται όπως ένα άτομο θέλει.”
Βρίσκεται στο μυαλό και τις καρδιές των ανθρώπων κι οι απαντήσεις τους σε αυτό το ερώτημα ποικίλουν με χροιά που ενίοτε αφορά το μέρος του κόσμου που ζούν.

Είναι λογικό να πούμε ότι ακριβώς αυτή η δυνατότητα της ιδιαίτερης, ατομικής έκφρασης που νοηματοδοτεί την ελευθερία είναι ταυτόχρονα η σαφέστερη απεικόνιση της εγγενούς διαφορετικότητας του καθενός.

Η ελευθερία ζωοδοτείται από την υιοθέτηση της προσωπικής ταυτότητας.

Φυτεύτηκε λοιπόν ο σπόρος – και μετά;

Δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω με θλίψη ότι σε μία εποχή που, συγκριτικά με το παρελθόν, οι άνδρες και οι γυναίκες είναι πιο ελεύθεροι, η ελευθερία έχει καταντήσει ασυδοσία και ανοησία.

Από μικροί μαθαίνουμε για τους αγώνες ενάντια στον όποιο εξωτερικό εχθρό απειλεί την ελευθερία μας.
Το τί γίνεται όμως στον εσωτερικό απελευθερωτικό αγώνα του καθενός μάλλον αφήνεται στην τύχη του να ανακαλυφθεί.

Έτσι μεγαλώνουμε και ζούμε ελεύθεροι με δεκανίκια, υποχρεωτικά και δια βίου συνταγογραφημένα.
Ολοένα λιγοστεύει ο αριθμός των ανθρώπων που ασκούν την ελευθερία τους χωρίς να παραβιάζουν την ελευθερία των υπολοίπων.
Οποία ειρωνεία ειδικά για την Ελλάδα, της οποίας η σημαία αναπαριστά το “Ελευθερία ή θάνατος”.

Το ερώτημα που επιμελώς αποφεύγεται αφορά το μέλλον μιας κοινωνίας όπου γίνεται ανεκτή η καταπάτηση της ελευθερίας με ένα εύρος δικαιολογίας που ξεκινά από ψευδοσυντεχνιακή έως την ύπουλα διαβρωτική “δεν με απασχολεί γιατί δεν με ενοχλεί προσωπικά”.
(Χα, όταν θα σε ενοχλήσει ποιός θα έχει απομείνει πλάι σου;)

Εν ολίγοις η αίσθηση μου είναι ότι ασκούμε την ελευθερία με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο διαβάζοντας τους τίτλους άρθρων στο διαδίκτυο αξιώνουμε γνώση επί της υγείας, της οικονομίας, της διπλωματίας κοκ.

Επικεφαλιδικά και ουχί εγκεφαλικά.

Καλύτερα κυνικός παρά αναιδώς ελεύθερος.

Καλύτερα μαύρο πρόβατο παρά κοτόπουλο χορτασμένο με ορμόνες επίπλαστης ευμάρειας.

Ο αγώνας μέσα στον καθένα να απαλλαχτεί από τις δικές του αλυσίδες είναι η πρωταρχική και ίσως η μόνη καταλυτική πράξη ελευθερίας.

Τότε και μόνο τότε μπορεί να υπάρξει και εκτός της ουτοπίας :
-πολίτης που δεν εξασκεί την δικτατορία της μετριότητας επί της αριστείας
-πολίτης που δεν εμποδίζει τις οδούς των ΑΜΕΑ και απαιτεί την ενίσχυση των υποδομών για αυτούς που τις έχουν ανάγκη
-γιατρός που αντιμετωπίζει τον ασθενή του σαν τον άνθρωπο που είναι , προστατεύοντας την αξιοπρέπεια του
-ιερωμένος που δεν προσηλυτίζει αλλά διδάσκει δια του παραδείγματος της ζωής του
-δάσκαλος, παιδαγωγός, επιστήμονας που θα ακούει και θα συζητά, όχι οχυρωμένος πίσω από την τήβενο των τίτλων και της αυθεντίας, αλλά με την ιερή περιέργεια ενός παιδιού καινούριου στον κόσμο
και ο κατάλογος συνεχίζεται…

Όταν σπάσει η αλυσίδα μέσα μου τότε τα υπόλοιπα μπορούν και θα έρθουν στη θέση τους ακριβοδίκαια.

Υστερόγραφο: Ευτυχώς μπορώ ακόμα να ακούω το τραγούδι των πουλιών και να νιώθω την αγκαλιά του Ήλιου κι αυτό το πρωινό.
Κι όταν σε αυτόν τον τόπο αναμετριέσαι με αυτό το αρχαίο Φως, είναι απορίας άξια η ευκολία της προτίμησης στην αδιαφάνεια και στον φθόνο…

Αλίκτυπο ξύλο, πέτρα ποταμιού, αλυσίδα θαλάσσης- ύψος 66 εκ, πλάτος 90 εκ, βάρος 6 κg.

//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\//\\