Kintsugi Revisited

 “A heart is like glass; dropped once forever broken”. Something we all have experienced in more or less painful ways.
Usually, if not always, the shards are in such a shape that any notion of “healing” is just non existing.
Nevertheless, hidden in the realm of confirmed causal events lies the probability of transformation.
The conditioned automatic responses of accumulated personal & collective experience serve primarily the purpose of survival.
But they can also lead into blindness towards the , statistical insignificant, acausal  yet existing, phenomena at the borders of reality.
Towards the possibility that accepts the irreversible fracture of the glass & in a synchronous way the existence of a combination of the shards into something new, complete in form, meaning, emotion…
I was given the chance to revisit the philosophy of Kintsugi when I asked for the remains from the broken crystalware of a dear friend.
The aim was, if possible, to create something new from the pieces of the old, without the negative “burden ” of the (remembrance) breakage but with a positive charge through a way of Kintsugi.
The thoughts and creations before you are the, successful or not, result.

*********************************************************************************************************************************************

” ‘Αμα ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει ” λέει η λαϊκή σοφία. Κάτι που όλοι έχουμε βιώσει με λιγότερο ή περισσότερο οδυνηρό τρόπο.
Πολλές φορές τα θραύσματα είναι τέτοια που η ιδέα της όποιας επανασύνδεσης απλώς δεν υφίσταται.
Κι όμως κρυμμένη μέσα στην επικράτεια της επιβεβαίωσης του συνήθως συμβαίνοντος, βρίσκεται η πιθανότητα του μετασχηματισμού.
Ο αυτοματισμός που προκύπτει από την συσσώρευση προσωπικής & συλλογικής επανειλημμένης εμπειρίας εξυπηρετεί πρωτίστως τον σκοπό της επιβίωσης.
Μπορεί όμως και να μας οδηγήσει σε τύφλωση απέναντι στην ύπαρξη των, στατιστικά απειροελάχιστων, αναίτιων και όμως υπαρκτών, φαινομένων στις παρυφές της πραγματικότητας.
Άγνοια έναντι της δυνατότητας που υποδεικνύει, ναι μεν, σπασμένο το γυαλί αλλά συγχρόνως υφιστάμενο τον συνδιασμό των συγκεκριμένων θραυσμάτων σε κάτι καινούριο, ουσιαστικά πλήρες, μορφολογικά, εννοιολογικά, συναισθηματικά…
Μου δόθηκε η ευκαιρία να ξαναεπισκεφτώ την φιλοσοφία του Kintsugi , όταν ζήτησα τα θραύσματα από τα σπασμένα κρύσταλλα μιας καλής φίλης.
Η προσπάθεια ήταν, εφόσον δυνατόν, να δημιουργηθεί κάτι νέο από τα θραύσματα του παλιού, χωρίς να είναι “φορτωμένο” με την αρνητική ενέργεια της (υπενθύμισης) θραύσης αλλά με μια θετική φόρτιση μέσω μιας εκδοχής του Kintsugi.
Οι σκέψεις & οι δημιουργίες αυτές είναι το, επιτυχημένο ή όχι, αποτέλεσμα.

Advertisement