The Perfect Orange

Morning time & I prepare a fresh orange juice for my sun & stars when I notice this orange.                 I immediately become enchanted by the perfection of it’s shape, the magical symmetry (and trust me when I say that I’ve seen a lot of oranges 🙂 ). At once I take a photo and then it follows the fate of all the previous/next oranges.    Few days later I meditate on that incident;  why was I that impressed to photograph it ?  Why did it seem perfect to my eyes ? Loosing myself I reach across conditions of life… How many lost chances as we search for the perfect companion…How much time wasted seeking the ideal circumstances to fulfill our dreams…All the sources of beauty, love & harmony we pass by right now, always waiting, walking or running towards something non existing, an imagined future believed to be better than our present.
Does the attachment to its appearance make this orange more perfect than the rest, when all grew equipped only with the trust that care will be provided ?
Has it been offered with more love than the rest from the hands of the farmer ? Is it not destined as well to follow the circle of genesis and decay ?
Could it be that the orange’s perfection is only an illusion that keeps me from appreciating the presence of the rest oranges ? Projecting upon them expectations, standards towards a desired end result  (even if they come from good will),  could I instead of enabling,  obscure their path & hinder their unique nature ?
Could it be that all are, in essence, perfect ?
May you have  a  perfect  day  &  a  perfect  2014 ._ 

Είναι πρωϊ & ετοιμάζω την φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα για τον ήλιο και τ’αστέρια μου όταν αντικρύζω αυτό το πορτοκάλι. μαγεύομαι από την τελειότητα της μορφής του, την μαγική του συμμετρία (και πιστέψτε με, έχω δει πολλά πορτοκάλια 🙂 ). Αμέσως το φωτογραφίζω – κατόπιν ακολουθεί τη μοίρα των προηγούμενων/επόμενων πορτοκαλιών.  Λίγες μέρες μετά διαλογίζομαι πάνω σε αυτό το γεγονός.  Γιατί μου έκανε τόση εντύπωση ώστε να το φωτογραφίσω; Γιατί το ξεχώρισα χαρακτηρίζοντας το τέλειο; Και απλώνομαι στις καταστάσεις της ζωής..                                                     ..Πόσες χαμένες ευκαιρίες αναζητώντας τον τέλειο σύντροφο…Πόσος χαμένος χρόνος ανζητώντας τις ιδανικές συνθήκες για να πραγματώσουμε τα όνειρα μας…Πόσες πηγές ομορφιάς, αγάπης και γαλήνης προσπερνάμε ετούτη εδώ τη στιγμή, πάντα περιμένοντας ή καθ’οδόν προς κάτι ανύπαρκτο, ένα μέλλον που φανταζόμαστε καλύτερο από το παρόν μας.
Η προσκόληση στη μορφή του κάνει τελειότερο αυτό το πορτοκάλι από τα υπόλοιπα, καθώς όλα ωρίμασαν με μοναδικό εφόδιο την εμπιστοσύνη ότι φροντίδα θα τους δοθεί ;  Έχει προσφερθεί από τα χέρια του γεωργού με περισσότερη αγάπη από τα υπόλοιπα ; Δεν θα ακολουθήσει κι αυτό τον αναπόφευκτο κύκλο γέννησης και φθοράς ;
Μήπως τελικά η τελειότητα αυτού του πορτοκαλιού είναι μία ψευδαίσθηση που με εμποδίζει να νιώσω την παρ-ουσία των υπολοίπων πορτοκαλιών ;  Προβάλλοντας πάνω τους προσδοκίες, αναμενόμενα βήματα προς ένα τελικό αποτέλεσμα, (ακόμα κι αν πηγάζουν από καλή θέληση),  μήπως, αντί να διευκολύνω, συσκοτίζω το μονοπάτι & εμποδίζω την μοναδική τους φύση ;                          Μήπως  τελικά  όλα  είναι  κατ’ουσίαν  τέλεια ;
Χαίρετε & σας εύχομαι  μία τέλεια  ημέρα  &  ένα  τέλειο  2014.-

Advertisement